Je draagt je ski's gebundeld met één hand parallel aan je rechte lichaam, boven- en onderarm in een rechte hoek ten opzichte van elkaar. Iedereen die naar je kijkt denkt dat je dit niet lang volhoudt, maar ze hebben het mis. Terwijl je voor je gevoel vijf kilometer loopt van de overvolle parkeerplaats bij nummer 13 naar het dalstation, knars je op je tanden en negeer je de pijn in je arm. Tegen de tijd dat je in de lift zit en je je arm helaas niet meer in een normale positie kunt krijgen, weet iedereen dat je het hebt: "biceps van staal".
Je merkt midden op de snelweg dat de achterklep open staat, het veiligheidsvest en de doos met lege spullen al verdwenen zijn en je rijdt gewoon door? Bestel je een broodje vlees en kaas met mosterd, ketchup, mayonaise en augurken omdat beslissingen nemen gewoon vreselijk vervelend is? Trek je gewoon je ski's van het dak van je auto en sleep je ze over de vloer recht de gondel in? Volgens onze bevindingen draag jij je ski's op de "Wuascht-manier", die wordt gekenmerkt door een zorgwekkende apathie ten opzichte van mensen en voorwerpen. Tijdens een pauze in een berghut kneep je ook wel eens met je hand in een heet theezakje en keek je zonder met je ogen te knipperen naar een interview van Rainer Pariasek tijdens een skiwedstrijd op tv. Waarom praat je er niet met je therapeut over?
Je probeert de ski's te dragen als een oude pro. Maar terwijl je op weg naar de lift geanimeerd met je partner kletst, vergeet je je ski's, die steeds verder opzij en in de lucht steken. Van het hotel naar de lift beschadig je drie straatlantaarns, zes spiegels voor afritten en negen verkeersborden. Eén voorbijganger verliest zijn gezichtsvermogen. Je bent misschien niet opzettelijk kwaadwillig, maar je bent potentieel erg gevaarlijk. Waarom wikkel je je borden niet in noppenfolie of laat je ze gewoon naar je toe brengen?
Je huid is leergelooid, je skipak rood, je status van skileraar met een lange staat van dienst waardig. Door je superharde skischoenen, die zoals elk jaar na het seizoen operatief moeten worden verwijderd, loop je een beetje achterovergeleund met je ski's perfect geschouderd. Mensen kijken je vol bewondering aan en vragen zich af hoe je je vlijmscherpe ski's zo dicht bij je gezicht kunt dragen zonder jezelf te villen en/of te scheren. Gefeliciteerd, het is je gelukt!
Iemand heeft het in je hoofd gehaald om je ski's afzonderlijk te dragen in plaats van als paar. Dus je loopt met één ski over je linkerschouder en één over je rechterschouder en ziet er van bovenaf uit als een wandelende X. Door de helikopterachtige zwaaibewegingen heb je ongeveer twee keer zoveel ruimte nodig als ieder ander. Als je in de "helikopterpositie" naar de skibus moet rennen, betekent het ongecontroleerde slingeren van de ski's dat je meteen naadloos overgaat in de "samoerai positie". Aan iedereen die op skivakantie zo iemand tegenkomt: ren zo snel als je kunt!
Je bent ook een van de splitters die hun ski's individueel vervoeren. In plaats van ze te kruisen, houd je ze parallel aan de grond en balanceer je ze zo recht mogelijk. "De tram" is eigenlijk heel praktisch, maar ziet er stom uit. Als fan van deze manier van dragen heb je ook chronische problemen met je skistokken, die je aan je rugzak kunt bevestigen of tussen je tanden kunt klemmen.
Als je je ski's graag horizontaal voor je lichaam draagt, hecht je duidelijk veel waarde aan je persoonlijke ruimte en dat is maar goed ook. Door de balkmethode te gebruiken, laat je echter zien (zoals met alle splittechnieken) dat je absoluut geen idee hebt wat je doet.