Het eerste Vierschansentoernooi met schansspringen vond plaats op de "oude" Bergisel-schans in 1953. "Bubi" Bradl won. Het is moeilijk te geloven dat er toen nog geen schanspakken of veiligheidsbindingen waren. Het materiaal bleef zich ontwikkelen, de schans en het stadion werden jaren ouder, maar blijven tot op de dag van vandaag een opvallende blikvanger in Innsbruck, met veel verhalen om te vertellen.
De geschiedenis van Bergisel gaat echter nog verder terug. Meer dan 200 jaar geleden vochten dappere Tirolers op de berg voor hun vrijheid. In 1927 vond de eerste Bergisel skisprong (Tiroolse kampioenschappen) plaats op de natuurlijke springschans. De winnaar sprong 47,5 meter. Slechts een jaar later werd de eerste houten springtoren gebouwd met een aanloop van 100 meter en een heuvelrecord van 53 meter.
Ter gelegenheid van het pauselijk bezoek van Johannes Paulus II en de mis in Bergisel in 1988 met meer dan 60.000 gelovigen, organiseerde de stad Innsbruck in 1990 een internationale ideeënwedstrijd voor het herontwerp van het Bergisel-stadion. Het duurde echter nog enkele jaren voordat het bouwproject werd gerealiseerd.
Nadat de Internationale Ski Federatie had aangekondigd dat ze de schans van Bergisel niet langer geschikt achtte voor skispringen, kwam er weer vaart in het complexe verbouwingsproject. In samenwerking met de stad Innsbruck kondigde de Oostenrijkse Ski Vereniging in 1999 een wedstrijd aan voor de "Nieuwe skischans Bergisel met uitzichtcafé". De reconstructie werd uiteindelijk toegekend aan de sterarchitect Zaha Hadid.
De Iraaks-Britse architecte Zaha Hadid, die in 2016 overleed, stond vooral bekend om haar precieze, futuristische schetsen en de gebogen lijnen van haar gebouwen. In 2004 ontving ze als eerste vrouw de meest prestigieuze onderscheiding in de architectuur, de Pritzker Architecture Prize. Volgens Zaha Hadid was de uitdaging van de Bergisel skischans om een oorspronkelijk vreemd element (café en uitkijkterras) te integreren in een vooraf bepaalde formule (de skischans).
In 2001 was het eindelijk zover en kon de bouw beginnen. Op 25 maart 2001 vond de spectaculaire afbraak plaats van de oude skischans toren, wat een ingewikkeld project bleek te zijn vanwege de omliggende Brenner snelweg en de spoorrails.
Zodra de "oude" schans was verwijderd, kon de bouw van de nieuwe faciliteit beginnen. Het plan: ter gelegenheid van de 50e verjaardag van het Vierheuvelen-toernooi zou de toernooiwedstrijd op de nieuwe faciliteit worden gehouden. Dag en nacht werd er gewerkt om dit doel, dat vandaag de dag bijna utopisch lijkt, te bereiken.
Als het gebruikte staal naast elkaar was gelegd, zou het ruwe materiaal een heel voetbalveld hebben gevuld. Het gebruikte materiaal bedroeg in totaal 13,5 miljoen euro. Met dat bedrag zou je een klein eiland in New York kunnen kopen. De bouw werd gesteund door de federale overheid, de deelstaat Tirol, de stad Innsbruck en de ÖSV.
De inspanning was de moeite waard! In 2002 werd de skischans bekroond met de Oostenrijkse Staatsprijs voor Architectuur. Alleen de meest uitmuntende architectonische projecten die accenten en impulsen zetten, krijgen deze speciale eer.
Ondanks talrijke twijfels slaagden de verantwoordelijken erin om de nieuwe schans op tijd af te krijgen voor de 50e Bergisel Schans "Dat is een van die dingen die God ons geen vleugels gaf, maar hij gaf ons de kracht om van de toren te vliegen om te zweven", was de openingshymne gecomponeerd door Dietmar Schönherr.
De Duitser Sven Hannawald pakte de premièrezege en werd de eerste schansspringer in de geschiedenis die alle vier sprongen in het parcours van het Vierheuvelen-Toernooi won. De inwoner van het Zwarte Woud won met afstanden van 134,5 en 128 meter. Zijn woorden over de sprong: "Het is gewoon een geweldig gevoel. Het is puur genieten."
De eerste Oostenrijkse thuisoverwinning van Wolfgang Loitzl kwam pas zeven jaar na de eerste schansspringwedstrijd op het nieuwe Bergisel. Daarmee was de ban definitief gebroken en in de vier jaar daarna zegevierden nog drie ÖSV-arenden in Innsbruck: Gregor Schlierenzauer, Thomas Morgenstern en Andreas Kofler.
Het bergrecord voor skispringers in de winter is in handen van de Oostenrijkse skispringer Michael Hayböck (2015) met 138 meter. In de zomer probeert Adam Malysz (2004) het te overtreffen met 136 meter. Elk jaar reizen tot 22.500 fans naar de Bergisel voor de schansspringronde, waardoor het stadion in een ware "heksenketel" verandert en een unieke sfeer creëert in de wereldbeker schansspringen.
De indrukwekkende architectuur van de sportfaciliteit heeft ook een grote aantrekkingskracht op mensen buiten de topsport. De 50 meter hoge toren trekt bezoekers met zijn panoramarestaurant "Bergisel Sky" en een uitkijkplatform met een 360° panoramisch uitzicht over de stad en het omliggende berglandschap. Het museum ligt op slechts een paar meter afstand Panorama Tirol met het cirkelvormige schilderij, vanwaar ook een panoramapad rond het symbool van Innsbruck loopt.
Om het uitkijkplatform te bereiken, kunnen gasten vanaf de ingang van het stadion 455 treden omhoog lopen naar de skischans of de schuine lift nemen tot ongeveer 250 meter boven Innsbruck in slechts 2 minuten.
Het sportcentrum is al drie keer gebruikt tijdens de Olympische Spelen. In 1964, 1976 en bij de Jeugd Olympische Spelen in 2012.
Ondanks het thuisvoordeel op de beroemde skischans is het slagingspercentage van de ÖSV-arenden niet bijzonder goed. De Oostenrijkers hebben alleen in 1933, 1985 en opnieuw in 2019 meegedaan aan de wereldkampioenschappen voor edelmetaal. Het ÖSV-team won daar drie medailles.
De Bergisel is zo veelzijdig als een kameleon als het gaat om het gebruik van de springschans. In 2004 werd een tennisarena gebouwd in de uitloper van de schans, waar de Fed Cup werd gehouden. In de zomer van 2008 werd de springschans omgetoverd tot een publieke kijkarena voor het Europees kampioenschap voetbal. Dat jaar vond daar het evenement "Red Bull 400" plaats, waarbij duizenden deelnemers hun grenzen verlegden in de zwaarste 400 meter ter wereld om de legendarische skischans van beneden naar boven te bedwingen.
In januari 2009 keerde het snowboardspektakel "Air & Style" voor het eerst sinds de renovatie terug naar Bergisel. Dit is een van de grootste freestyle snowboardfestivals in heel Europa. Het wordt sinds 1994 jaarlijks gehouden en wordt beschouwd als de eerste wedstrijd die zich richtte op de zogenaamde rechte jump (big air). De reacties van de toeschouwers waren overweldigend: het stadion was binnen enkele seconden volledig uitverkocht.
Een bijzonder opvallend kenmerk van de Bergisel skischans: hij licht 's nachts op. De kleur verandert elke tien minuten. Dankzij nieuwe bedieningselementen kunnen ook ontelbare kleurencombinaties van vlaggen worden geprogrammeerd, die bijvoorbeeld kunnen worden gebruikt om de respectieve landen tijdens wedstrijden in de schijnwerpers te zetten.
