Hoe de Nederlandse Vreni uiteindelijk in Tirol terechtkwam…
We ontmoeten Vreni in één van de vele sportwinkels in Sölden. Blonde krulletjes, een brede glimlach om de mond en een coole bike-short. Ergens anders ter wereld, dichtbij de kust, zou je meteen tippen op surflerares, maar de helm, die op haar rugzak zit gegespt, vertelt, dat Vreni iets heel anders van plan is: ze neemt ons vandaag mee in de bergen en wil ons één van de vele singletrails in Sölden tonen. Vreni begroet ons met een Ötztaalse „Griaß Enk“. Dat Vreni uit Nederland stamt, is niet meteen te herkennen. Ze toont onze fotograaf zijn E-Bike voor vandaag. Hij rijdt uitgelaten een testrondje.
De berg op, in plaats van, het auditorium in
Kunstschaatsen was Vreni’s passie als jong meisje – ze nam zelfs deel aan de Nederlandse kampioenschappen. Als tienjarige stond ze voor de eerste keer op de latten en was meteen verkocht. Na haar middelbare studies schreef Vreni zich in voor een Anwärteropleiding om skileraar te worden. Vervolgens verbleef ze drie winters na elkaar in het Tiroolse dorpje Ischgl. „Mega“ noemt ze die tijd. Ze keerde daarna terug naar Amsterdam om een opleiding te volgen – iets wat haar ouders heel belangrijk vonden voor hun dochter.
’s Winters stapte Vreni, zo vaak het kon, op donderdag in Amsterdam in de auto en reed in één ruk naar het Tiroolse Ischgl. Op zondag reed ze dan terug. Na haar Bachelor hield Vreni tenslotte niets meer in Nederland en ze wist maar al te goed waar ze thuis hoorde: in de bergen. Samen met een vriendin, die een job bij een gerenommeerd consultingbureau in de wind sloeg, schreef ze zich in voor een masteropleiding in Innsbruck: „Het was voor mij overduidelijk dat ik hier, in Oostenrijk, ooit wonen zou. Dat met dat studeren was enkel een manier om sneller hierheen te komen.“
Vreni’s nieuwe thuishaven: Sölden
Dat alles vertelt me Vreni terwijl we de berg op fietsen. Ook ’s zomers brengen de gondelliften mountainbikers en wandelaars de berg op. Wij zijn echter ergens anders op weg, namelijk daar waar geen liften ons de berg op brengen. De ongeveer 600 hoogtemeters tot bij de start van de trail moeten we op eigen kracht afleggen. Vreni wil ons de „Kleble Alm Trial“ tonen, een „shared trail“, gemeenschappelijke weg voor wandelaars en mountainbikers.
Het was Vreni’s vriend, een Ötztaler, die ze uiteindelijk naar Sölden versloeg. Vreni en de ski- en berggids uit het Ötztal leerden elkaar tijdens de masteropleiding in Innsbruck kennen. Intussen zijn ze ook professioneel een team: naast samen een bike-school te bestieren, verhuren ze ook kamers. Vreni leert haar cursisten mountainbike-technieken, doet de boekhouding en is sinds november 2015 ook mama van dochter Hedi.
We klimmen op niet-geasfalteerde wegen hoger en hoger. Vreni geeft het tempo aan. Onze fotograaf raast op zijn E-bike de berg op. In één van de haarspeldbochten stopt Vreni plots en blikt op de huizen in het dal, omringd van talloze 3000ers. Liefde op de eerste blik was het niet met Sölden, geeft ze toe: „Ik vond Sölden eigenlijk best lelijk, omdat de hoofdstraat dwars door het dorpje voert. Dan vroeg mijn vriend: ben jij altijd zo oppervlakkig? Nu is Sölden voor mij een paradijs, omdat ik hier zoveel kan ondernemen: ’s winters kun je overal skiën en ’s zomers wandelen en mountainbiken. Hoewel het een dorp is, is er altijd wel iets te doen en te beleven. Zoveel nationaliteiten, zoveel mensen – dat bevalt me zeer.“
Wat ze nu en dan mist, is de zee en het leven in de stad. Vreni is in Den Haag opgegroeid. „In Den Haag en ook in Amsterdam vind je veel cafés en restaurants – maar die dichtheid is natuurlijk niet haalbaar in de bergen. Dat begrijp ik best.“ En in plaats van talloze kroegen, vind je rond Sölden vele almen, waar men lekkere koffie kan drinken – en goed kan eten.
De berg af op de mountainbike
Toen Vreni in 2013 van Innsbruck naar Sölden verhuisde, werd ze trainer van de Union Radiclub Österreich. Ze begon met 7 kinderen, intussen zijn het 70 tot 80 kinderen per week die bij Vreni les volgen. „En precies zo ontstond mijn passie voor fietsen,“ vertelt ze bij een koffie op de Kleble Alm. „Ik wou natuurlijk ook wel eens een leuke activiteit met de kinderen ondernemen en toen ben ik met hen van die piste daar gefietst.“ Vreni wijst op een groot weiland op de tegenoverliggende bergflank. Daar is ’s winters een skipiste. „Ik heb de kids achteraf gevraagd, of ze dat leuk vinden en een meisje schreeuwde luid: „Meeeeegaleuk!“ Sinds 2013 zetten de Bergbahnen Sölden ook steeds meer op biken in het algemeen, worden trails aangelegd voor bikers. ’s Zomers zijn soms meer dan 40 trail-bouwers tegelijkertijd aan het werk.
We zeggen „Tschüss“ bij de boerin van de alm, Vreni zet haar helm op en trekt protectoren en handschoenen aan. Ik heb een beetje ervaring in mountainbiken, onze fotograaf niet. Vreni legt hem uit, hoe het allemaal werkt en wordt daarbij bijzonder enthousiast: „Het lekkerste gevoel is nog steeds de hele trail te rijden zonder één keer de voet op de grond te zetten. Dat lukt me niet altijd, maar als het lukt, dan is dat ongelofelijk adrenaline-likken!“ Na een paar pogingen rijdt uiteindelijk ook onze fotograaf met zijn e-mountanbike van de berg over wortels en andere oneffenheden. Natuurlijk gaat hij langzamer als Vreni, maar hij lijkt veel pret te hebben. Vreni kijkt toe: „Als bike-guide probeer ik altijd de juiste tips en tricks mee te geven, zodat iedereen pret heeft bij het biken en uiteindelijk zegt: „Cool! Cool! Cool!“ Dat is dan voor mij ook een wow-moment. Als lerares moet je jezelf op de tweede plaats kunnen zetten en je steeds de vraag stellen: wat is nu het beste voor diegenen die aan het leren is?“
Aan het einde van de trail komt nog een moeilijk stukje: een steile rotskant. Ook Vreni stopt even en bekijkt de passage. Ze duwt haar fiets een paar metertjes terug en springt dan op der fiets. Zonder te verpinken springt ze over de rots. Een echte vliegende Hollandse dus!
Ook verschenen op de Duitse blog van Tirol Werbung. Foto’s: Bert Heinzlmeier, Tirol Werbung.
De geboren Villacher is sinds mei 2012 mede verantwoordelijk voor de persdienst en de website presse.tirol.at. Door de liefde voor zijn vriendin en de Tiroolse bergen is hij naar Innsbruck verhuisd. In zijn vrije tijd gaat hij graag wandelen en mountainbiken of kiest hij voor toerskiën en freeriding. Hij is af en toe ook te horen in het radioprogramma “Kulturton” op FREIRAD 105,9.
