Eindbestemming nostalgie – leven aan het einde van een vallei

Vent | 1.895 Meter meter boven NAP | 138 inwoners

Sophie Scheiber, 27, waardin

„‘s Winters telt Vent meer toeristen dan inwoners. Dat is goed voor ons dal, maar natuurlijk ben ik nog gelukkiger als ik een inwoonster van Vent met een bolle buik zie. Dan weet je, dat het leven hier verdergaat. Momenteel is onze school gesloten. Ik woon graag in Vent. Er gebeurt niet veel, maar iedereen kent iedereen. Gisteren wandelde ik op de Wilde Mannle. Op 3.020 meter hoogte zat ik helemaal alleen bij het topkruis en tuurde eeuwig voor me uit. ’s Zomers ben ik waardin in het Hochjochhospiz op 2.413 meter hoogte en het Brandenburger Haus op 3.277 meter. Maar ook ’s winters ga ik elke twee of drie weken checken of er alles in orde is.”

Aschau bei Brandenberg | 850 meter boven NAP | 365 inwoners

Dominik Burgstaller, 14, en zijn broers Manuel, 11, en Jakob, 9, leerlingen

„Waarschijnlijk neem ik de boerderij van onze vader over. Van ons drieën heb ik daar in elk geval heel erg zin in. En ik wil graag ook nog technieker voor landbouwmachines worden. Momenteel help ik graag mee op de boerderij. Vooral tijdens de vakanties. We hebben 10 melkkoeien en 15 kalveren. Het meest hou ik van “Gräfin”. Deze koe heeft een prachtige kleur. De boerderij is in familiebezit sinds de 16^de eeuw. Naar school ga ik in Brandenberg, ongeveer 10 kilometer hier vandaan – vanuit mijn slaapkamervenster kan ik het dorpje zien. Onze mama brengt ons naar de bushalte. De rit met de bus duurt ongeveer 30 minuten. We staan om 6 uur op. De kinderen uit Brandenberg kunnen natuurlijk iets langer slapen. Ik vind het niet erg, dat we geen directe buren hebben. Dan kunnen we lekker luid zijn, zonder dat iemand kwaad wordt. En saai is het hier ook nooit.”

Gramais | 1.328 meter boven NAP | 40 inwoners

Gerd Kipping, 75, gepensioneerde

„In 1955 verbleef ik samen met mij familie voor het eerst in dit huis; toen een pension. Als lid van de Hamburgse alpinistenvereniging verbleef ik vele zomervakanties in Gramais om er bergen te beklimmen. Vroeger duurde de heenreis drie dagen. Later ben ik dan getrouwd met een dame uit Gramais en hebben we 38 jaar in Bregenz in Vorarlberg gewoond. Mijn orthopedische schoenwinkel heeft intussen onze zoon overgenomen. En ik woon als gepensioneerde in de kleinste gemeente van Oostenrijk. Hier valt altijd wel iets te beleven. We bezitten biologische schapen, een stuk bos en een paar vakantieappartementen in het ouderlijke huis van mijn vrouw. Momenteel telt onze gemeente 40 inwoners. Dat is ook wel een probleem want dat betekent dat iedereen in het dorp meerdere taakjes heeft. Ik ben bijvoorbeeld hoofd van de bergredding én tevens ben ook verantwoordelijk voor het Heimatmuseum. Het plaatselijke dialect spreek ik nog steeds niet, maar ik voel en ben wel helemaal geïntegreerd.”

Hinterhornbach | 1.101 Meter boven NAP | 95 inwoners

Monika, 34, bedieningsmedewerkster, en Nicole Eisnecker, 59, kok en waardin

„Momenteel telt ons dorp 14 kinderen. De baby, die de volgende twee weken ter wereld zal komen, inclusief. Het aantal bewoners van Hinterhornbach is redelijk stabiel. Wellicht ligt het daaraan dat de weg naar Hinterhornbach bijna perfect is en we daardoor makkelijk te bereiken zijn. Hier genieten we zowel van de rust als een goede verbinding met “de buitenwereld”. We hebben ook een nieuw bouwwerf, goeie stratenbelichting en een nieuwe rioolwaterzuiveringsinstallatie. We zouden met niemand ter wereld willen ruilen. Boodschappen doen we soms wel eens in Reutte, maar nadien zijn we weer blij hier te mogen zijn. In Reutte is het zo druk! Ongelofelijk! Vroeger hebben ze wel eens nagedacht over een bergpas naar Oberstdorf, maar die is – gelukkig maar – nooit gebouwd.”

Navis | 1.485 meter boven NAP | 1978 inwoners

Chrissi Engels, 37, en Waldemar Chmelewskij, 39, met Rosalie, bezitters van de Hubird-Lodge

„Eigenlijk komen wij uit Keulen. We verzeilden in Tirol omdat we zo gepassioneerde snowboarders zijn. Jarenlang bezaten we een pension in het Zillertal. Daar is het ons dan te druk geworden. Plots viel ons oog op dit ietwat oudere huis in Navis. We kochten het huis en hebben het helemaal gerenoveerd. We hebben plaats voor 21 gasten. Vaak is het huis vol met een yogagroep, verschillende families, kunstenaars; en ook firma’s contacteren ons voor een incentive in de bergen. In Navis tikt de klok langzamer. Hier heerst rust. Tegelijkertijd zijn de inwoners van Navis heel actief en vol ideeën. Iedereen helpt iedereen. Chrissi geeft tweemaal per week yoga aan de boerinnen in het dorp. De Grünhöfe (een onderdeel van de gemeente Navis- red.) aan het einde van het dal is een bijzonder oord. Tijdens de Advent organiseert telkens een ander huis een adventsfeest met glühwein en punch. We voelen ons nooit afgescheiden van de wereld. Als we de vallei verlaten, dan is het omdat we nood hebben aan nieuwe impulsen om creatief te blijven.”

Hinterbichl | 1.329 meter boven NAP | 124 inwoners

Ludwig Berger, 89, gepensioneerde

„Tijdens de oorlog ben ik met mijn oom naar Lienz gereisd om een stier te verkopen. Dat was 45 kilometer te voet. Twaalf uur waren we onderweg. In de stad was er dan bomalarm en alle veehandelaars waren gevlucht. We moesten de stier dan heel goedkoop aan een slager verkopen. Dat waren andere tijden. Tijdens het middageten zaten allen om één grote soepkom. Twaalf kinderen, onze ouders en onze grootouders, een bediende en een knecht. We hebben hard gewerkt. Naar school legden we elke dag 4 kilometer te voet af en ’s morgens ging het dagelijks om 6 uur naar de mis. Vader heeft zijn bezit dan verdeeld: mijn oudere broer kreeg de boerderij, ik het Gasthaus. Als kind hielp ik mijn moeder in de keuken. Soms werden hier in Hinterbichl grote velddiensten gehouden, waarbij soms zelfs de Weense Zangknapen zongen. Voor zulke evenementen kookten we 300 porties goulash, varkensbraadstukken en schnitzels. Later mocht ik dan opdienen en bier tappen. Nog steeds sta ik dagelijks op om 4u30 en bouw het ontbijtbuffet op. Vijftig jaar lang was ik in de bergredding actief. Met fakkels hebben we gletsjerspleten doorzocht. Nu heb ik vier kunstgewrichten maar daarmee was ik intussen ook alweer op alle continenten. Op latere leeftijd heeft me namelijk een reiskriebel serieus gebeten.”

Innervillgraten | 1.402 meter boven NAP | 925 inwoners

Anna Huber, 36, glasblazer

„Mijn moeder runde een hut op 2.400 meter boven NAP, mijn vader was houtsnijder. Ik ben opgegroeid in een werkplaats en wou steeds iets leren wat anderen niet kunnen. Toen ik 17 was, ging ik naar Kramsach, naar de enige glasblaasschool in Oostenrijk. Na mijn opleiding bood mijn vader aan, dat ik hier in het ouderlijk huis mijn eigen glasblazerij opbouwde. Voor mij zijn mijn vrienden, familie en mijn ‘thuis’ heel belangrijk. Ik heb er nooit spijt van gehad, dat ik terugkeerde naar Innervillgraten na mijn opleiding. Ik speel contrabas en ben zangeres van het muziekgroepje Lacoustic. Vroeger was het zeker een ander soort leven, hier, aan het einde van het dal. Vandaag biedt het internet zoveel mogelijkheden. De wereld ligt aan je voeten. Ik heb een leuke man leren kennen en hem ervan overtuigd met mij hier in Innervillgraten te wonen. Hij speelt ook in ons muziekgroepje.”