De bergen als bouwsteen van een relatie
Herta en Rainer Lieb uit Weerberg ontdekken al 50 jaar lang samen de bergen. Precies zolang zijn ook al getrouwd. Sinds ze beiden gepensioneerd zijn, zijn ze bijna elke dag op pad in de bergen – ´s winters vooral op de toerski‘s.
Rainer: Voor ons zijn de bergen vooral prachtige natuur …
Herta: … en vrijheid! Als we samen op pad zijn in de bergen, genieten we voor twee.
Rainer: Als er ´s winters verse sneeuw ligt, als we onze sporen in de sneeuw zien na een afdaling…
Herta: … dat is gewoon prachtig!
Rainer: En als de sneeuw echt perfect is, dan gaan we nog eens die berg omhoog en skiën nog eens omlaag.
Herta: We gaan al 50 jaren samen de bergen in. Dat houdt ons samen. Mochten we geen bergen om ons heen hebben, dan zou ik er moeten creëren. Ik denk niet dat ik in een vlak land zou kunnen wonen.
Rainer: Weh ebben al talloze toerskitochten gemaakt. Naar de top van de Wildspitze, naar de Großvenediger … Maar natuurlijk ontdekten we ook de bergen voor onze huisdeur: de Nonsjöchl, de Gilfert, de Roßkopf, de Rastkogel. Dan starten we letterlijk voor onze huisdeur hier in Weerberg.
Herta: Het is echt speciaal om hier te wonen. Elke toerskitocht is een unieke ervaring. We zijn niet alleen zo actief voor onze conditie – het is ook belangrijk voor onze relatie. We voelen ons gewoon beter in ons vel als we toerskitochten maken. En door samen tijd in de bergen, in de natuur door te brengen, groeien we steeds meer naar elkaar toe.
Rainer: Ja, dat klopt. De bergen verbinden ons zeer sterk. Na een toerskitocht zijn we zowel trots als tevreden. We puffen ons samen de berg op en delen dan ook het geluksgevoel op de top. Een berg bedwingen samen met Herta is gewoon zoveel fijner. Dan kun je oeverloos praten en samen genieten van de bergen.
Herta: Na al die jaren hebben ook wij zo onze kleine tradities. Bijvoorbeeld ons kus op de bergtop! Die hoort er steevast bij. We maken ook nooit ruzie in de bergen, maar houden rekening met eenieders mening.
Rainer: Dat we beiden zo van toerskitochten houden, is echt bijzonder. Ik ken veel koppels die de liefde voor de bergen niet delen en waarbij één persoon altijd alleen is. Dat vind ik niet goed. Meestal blijft de vrouw thuis. En na de afdaling zegt de man dan: "Ik moet snel naar huis, mijn vrouw is aan het koken." Wij zijn steevast samen op pad.
Herta: En zo kunnen we op de bergtop verwijlen zolang we willen. Zonder stress te hebben.
Rainer: De bergen maken ons gewoon zielsgelukkig. Als je boven op die bergtop staat, je eindelijk je doel bereikt hebt…
Herta: … ook al heb je die berg al twee of drie keer beklommen. Het blijft uniek!
Rainer: Ik ben nu 76, en ik zou nog graag 10 jaar met mijn vrouw de bergen willen beklimmen.
Herta: Zolang we nog fit genoeg zijn, gaan we die bergen op. Ik denk niet, dat we plots een aversie gaan krijgen tegenover de bergen. Ons hele leven zijn we al eng verbonden met de bergen. Dat was nooit anders. En dat blijft met zekerheid ook zo. Ik hoop gewoon, dat we nog lang gezond blijven en van het leven kunnen genieten. Dat is mijn grote wens. Meer verlangen we niet.
Van kindsbeen af ging Andrea Lindner met haar broers en ouders de bergen in. Toentertijd niet altijd geheel vrijwillig. Tegenwoordig hoef je ze helemaal niet meer te dwingen om de bergen in te trekken. Ze houdt ervan in de bergen zowel te wandelen, te klimmen en te skiën - maar haar favoriete perspectief is van bovenaf als ze aan het paragliden is op duizelingwekkende hoogten.
