Blauw voor gemakkelijk, rood voor middelmatig moeilijk, zwart voor moeilijk: deze kleuren geven de moeilijkheidsgraden aan van de loipes die het Tiroolse loipe-keurmerk dragen. Wintersporters komen ook af en toe oranje borden tegen - deze staan voor loipes. De borden of palen in de betreffende kleur staan altijd rechts van de route op afstanden van maximaal 500 meter en op kruisingen of splitsingen. De borden geven ook aan in welke techniek de route mag worden geskied. In veel gebieden zijn loipes geprepareerd voor klassieke techniek (rechte lijn) en voor vrije techniek, d.w.z. ook skating.
Alle gemarkeerde loipes zijn over het algemeen toegankelijk en beschermd tegen lawines. Andere gevaren, zoals uitzonderlijk steile hellingen of autoverkeer, en eventuele afsluitingen worden aangegeven met zwarte en gele borden en bijbehorende symbolen.
Beginners en kinderen die voor het eerst langlaufen, zitten goed op de blauw gemarkeerde loipes. Deze zijn overwegend vlak en hebben over het algemeen een stijgingspercentage van niet meer dan 10 procent. Op loipes voor klassieke techniek zijn de hellingen ook over de hele lengte beheersbaar.
Als je de rood gemarkeerde paden gebruikt, moet je al enige ervaring hebben. De paden lopen voornamelijk door golvend terrein en kunnen een helling (of stijging) hebben van maximaal 20 procent, of zelfs meer op korte stukken in open terrein. Trails voor klassieke techniek kunnen ook bochten bevatten op afdalingen die je dwingen om actief van richting te veranderen.
Trails met zwarte markeringen zijn voorbehouden aan zeer ervaren en sportieve langlaufers. De stukken bergop en bergaf kunnen aanzienlijk meer dan 20 procent bedragen.
