Natuurlijk hoort boerin Christine Erharter iets als ze op haar favoriete plekje zit, buiten op het houten bankje naast de voordeur. Het drukke gezoem van bijen die de vroege bloeiers in de tuin verzorgen bijvoorbeeld, of de krekels die elk jaar rond deze tijd een paar maanden lang beginnen te tsjirpen.
Wie als stadsbewoner voor het eerst de Siedlerhof in Hopfgarten bezoekt, raakt in eerste instantie bijna geïrriteerd. Want je hoort vooral niets. Geen buren, geen verkeerslawaai - alleen de pulserende trilling van de natuur die de trotse boerderij omringt. "De rust en stilte is de grootste verrassing voor veel gasten," zegt Christine.
Het eindeloze uitzicht, de zonnige, afgelegen locatie, de prachtige Brixentaler boerderij - er zijn nog veel meer redenen waarom mensen hun vakantie op de Siedlerhof willen doorbrengen. Maar de belangrijkste reden is waarschijnlijk dat de boerderij niet in de eerste plaats een vakantiebestemming is - maar een bergboerderij waar hard gewerkt wordt. De Erharters hebben 24 melkkoeien en op de boerderij leven ook een Haflinger en een pony, konijnen, kippen en katten. Alleen al het verzorgen van de dieren is genoeg om de dag mee te vullen. Op vakantie gaan waar anderen werken, misschien zelfs je eigen regenlaarzen aantrekken en helpen met het uitmesten van de stallen - dat klinkt op het eerste gezicht tegenstrijdig. Maar voor steeds meer mensen komt dit beeld precies overeen met hun idee van een geslaagde vakantie.
Er zijn 318 boerderijen in Tirol die lid zijn van de Oostenrijkse vereniging "Urlaub am Bauernhof", waaronder de Siedlerhof. Al bijna dertig jaar ondersteunt de vereniging boerderijen bij het ontwikkelen van een vakantieaanbod als tweede pijler naast het boerenbedrijf. Er wordt op gelet dat de aangesloten boerderijen aan bepaalde kwaliteitscriteria voldoen: De boerderijen moeten bijvoorbeeld actief worden geëxploiteerd en het landbouwareaal moet minstens twee hectare groot zijn. Er is ook een bovengrens voor het aantal toegestane bedden. Volgens de vereniging is de bezettingsgraad tot voor kort elk jaar gestegen - het aanbod om je vakantie op een Tiroolse boerderij door te brengen lijkt een gevoelige snaar te raken.
"De stal in gaan en een kalf aaien is voor veel mensen een echte belevenis", zegt Christine. Ze kent de behoeften van haar gasten, van wie ze sommigen al tientallen jaren op de Siedlerhof ontvangt. Vooral gezinnen met kinderen zijn enthousiast over het aanbod. De kleintjes worden de hele dag bezig gehouden: Ze rapen hun eigen ontbijteieren, brengen de paarden naar de paddock of voeren de konijnen. Ze leren veel over respectvolle omgang met de natuur: je moet voorzichtig zijn met zoogkoeien met kalfjes, Stella de pony heeft rust nodig omdat ze astma heeft, terwijl Haflingermerrie Cindy heel ontspannen is en bijna alles goed vindt. "De kinderen leren snel de lichaamstaal van de dieren lezen," zegt Christine. Ondertussen kunnen de ouders genieten van de rust en stilte, een korte wandeling maken of helpen met de hooioogst.
Maar niet alleen gezinnen brengen hun vakantie door op de Siedlerhof. "Er komen ook steeds meer jonge mensen," zegt de boerin. "Hun verwachtingen zijn veranderd." Vroeger wilden haar gasten zo veel mogelijk beleven en maakten ze soms een dagtocht naar Innsbruck of de Krimml watervallen. Tegenwoordig komen ze aan en willen ze er vooral even tussenuit, diep ademhalen en weer contact maken met de natuur en het boerenleven. Hoe merkt ze dat? "De eerste vraag gaat niet meer over het Wi-Fi-wachtwoord."
Een ervaring die Gerti Maas van de Tiefhof in Nauders: "Ik denk dat mensen steeds vaker zonder luxe kunnen. Of liever, ze willen een ander soort luxe," zegt Gerti. De twee vakantiewoningen van de Tiefhof zijn stijlvol maar eenvoudig ingericht, hebben alles wat je nodig hebt - en geen tv. Integendeel: "We realiseren ons dat onze gasten niet van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat vermaakt willen worden," zegt Gerti. "Ze komen hier om te ontspannen." De Tiefhof ligt enigszins verscholen op 1.570 meter hoogte in het Nauderer Hochtal. De boerderij zelf is het eindpunt van de toegangsweg. Daarna is er niets anders dan hoogveen, beekjes, meren en het dichte diepe bos. De boerderij ligt in het drielandenpunt en het is maar een klein stukje lopen naar de grens met Italië of Zwitserland. Een heerlijk middagexcursie voor gasten, als ze het niet te druk hebben om een handje te helpen.
Ze hebben koeien, paarden, geiten, twee varkens en kippen op de lage boerderij. De biologische kringloop is erg belangrijk voor de familie Maas, wat betekent dat het aantal dieren afhangt van de hoeveelheid voer die ze zelf kunnen produceren. "Anders zou je extra voer moeten kopen, wat weer zou betekenen dat er te veel mest op het land zou komen - dat doen we niet," zegt Gerti. De dieren worden op de boerderij zelf geslacht, wat onnodige stress voor de dieren voorkomt, en het vlees kan vervolgens worden gekocht in de boerderijwinkel of worden geleverd aan een bevriend hotel.
Gerti vindt het geweldig om haar filosofie over te kunnen brengen op gasten en hen te laten zien hoe duurzaamheid er in de praktijk uitziet. De familie Maas gaat vaak bij ze zitten en vertelt over de turbulente geschiedenis van de boerderij, smokkelaars in het diepe woud of het Christuskind, dat vroeger maar voor één van de zes kinderen een cadeautje meebracht. "De kinderen luisteren met grote ogen naar dit soort verhalen - het is geweldig," zegt Gerti. Ze geniet ervan om met mensen te praten die anders niet in contact zouden komen met haar wereld en te weten dat ze op de Tiefhof dagen doorbrengen die ze zich de rest van hun leven zullen herinneren. Tachtig procent van de overnachtingen op de boerderij bestaat uit vaste gasten.
Hany Plattner-Dvorak weet ook dat mensen niet alleen op vakantie gaan naar een boerderij omdat ze willen ontspannen in een prachtige idylle. Zij is de boerin van de Thumeserhof in het Schmirntal, hemelsbreed nog geen tien kilometer van de Brenner-snelweg. In werkelijkheid zijn de verkeersas en de wilde en romantische vallei werelden apart.
Het Schmirntal is geschikter voor actieve dagen dan bijna elk ander gebied in Tirol: er wonen maar een paar mensen in de kleine gemeenschap, hun huizen en boerderijen liggen verspreid over de weelderige dalweiden, omlijst door een machtige bergachtergrond. De alpiene landbouw kenmerkt al eeuwenlang het stadsbeeld, verder is de natuur zo goed als ongerept, een dal als een stille oase. Hier kun je helemaal opgaan in het leven van de bergboeren, het duurt niet lang om alle overblijfselen van de drukte weg te strepen. Uiterlijk na de eerste dag zul je niet meer verbaasd zijn dat de enige supermarkt in de vallei een lunchpauze van drie uur heeft.
Wie de Thumeserhof bezoekt van eind juni tot half juli kan - afhankelijk van je standpunt - geluk of pech hebben: In deze periode moet het hooi worden aangevoerd en wordt bijna alles op de steile hellingen van de alpenweide nog met de hand gedaan - veel werk dat in korte tijd moet worden gedaan. "We tuigen alles en iedereen op," lacht Hany. De meeste gasten zien het waarschijnlijk meer als geluk. "Het werk is vermoeiend, maar het gemeenschapsgevoel is altijd fantastisch," zegt Hany. Aan het einde van zo'n zomerse dag kan de gast met recht trots op zichzelf zijn. En wie weet, misschien heeft Hany wel een goede kruidenzalf om vermoeide ledematen te helpen.
